گریه نکن که تقدیر...
نخواست که مال من شی...
میخواست تنها بمونم...
پس سهم عشق من چی...؟!
گریه نکن میمیرم...
تموم میشن نفسهام...
خدا کنه نبینم...
دست تو نیست تو دستام...
گریه نکن اشکای تو آتیش به جونم میزنه...
تنها شدن سهم توئه آوارگی سهم منه...
داد میکشم گریه نکن...
فدات بشم گریه نکن...
گریه نکن...
دل دل دل دیوونه کی قدر تو رو میدونه عشق نیست حال تو ویروونه... اونکه تو دلم جاشه با عشقی که تو چشماشه ای کاش مال من باشه... این دل مال تو بود اما از تو چه سود وای از رفتن تو از دنیای حسود عاشقانه تماشا کن مرا گاهی... تا دلت شاید سوی من آید اگر خواهی تا عشق آید به همراهی... بی ربط ترین پ ن دنیا(!) :یادم نمیره که پارسال اول دی یکی بود که بهم تولدم رو تبریک گفت.کسی که دیوونه وار دوسش داشتم...
هر جا که شد... شاید همین وبلاگ واسه دفنش بهترین مکان باشه...! شاید خیلی ها منتظر این تغییر بودن... دوستای خوبی که همیشه پا به پای دلم همراهیم میکردین...از همتون ممنونم... نمیدونم این حس زودگذره یا قراره حال و احوالم از این به بعد مثل قبل نباشه... امیدوارم دومی باشه... اینو میدونم که میشه برگشت... همه میتونن...فقط باید به خودمون فرصت بدیم... همه میتونن خوشبخت باشن و با تموم وجود حسش کنن... همه موجودات میتونن تو این عالم تاثیر گذار باشن... خصوصا یک انسان... من از یه قطره درس گرفتم...! بارون غصه میخوره… چون دوره از آسمون… از اون بالا میفته روی یه شکوفه…! اون چند روزی که مدام روی اون شکوفه میباره کلی غصه میخوره که این چه عاقبت
شومی بود که واسم رقم خورده… بعد از چند روز به خودش میاد و هر چی دور و برش رو نگاه میکنه چیزی
نمیبینه… هر چی دور و برش رو نگاه میکنه از شکوفه خبری نیست… همه جا قرمزه…! همه وجودش رو ترس فرا گرفته... خیلی فکر کرد که بفهمه چه اتفاقی واسش افتاده…
بازم شروع میکنه به غصه خوردن… دیگه امیدی به ادامه زندگی نداره... از همه چیز و همه جا ناامید شده... به بالا نگاه میکنه…میخواد درد و دل کنه با آسمون… تو این مدتی که دنیا رو قرمز دیده بود از بالای سرش غافل بوده…
بالای سرش آبی بود… آبی آسمونی...! حواسشو جمع کرد…
لرزید… خیالش راحت شد… اون تو بغل گل بود…!
آسمون هم سقفش بود…! گل ، آروم زیر گوشش یه چیزی رو زمزمه میکنه… بارون بعد از مدتها لبخند میزنه… تو اومدی و جون گرفتم… همینجا… ممنون بارون…! "جـ ــ ـُـنوטּ زَבه"
به یاد روزهای اول جدایی... دلم رفت به گذشته... اینو نوشتم... آهنگی که بارها باهاش اشک ریختم... رو به قبلم نکنید من هنوز منتظرم که بیاد از در ببینم روی ماه اون گلم دو تا یادگاریاشو آره واسم بیارین یکیشو رو سینم اون یکیش رو لبهام بذارین ای خدا امون بده نذار بی کس بمیرم ای خدا صبری بکن عشقمو بازم ببینم... مگه تو نگفتی عاشقا برات عزیزترن پس بگو فرشته مرگم نیاد دور و برم... دردت به جونم کجایی...؟! نامهربونم کجایی...؟! شاید که منتظر نشستی... روزی سر مزار بیایی...!! حالا که من نیمه جونم... محتاجم به تو همزبونم... فردا سر قبرم بیایی... نمونده جز استخونم...! واسه اولین بار با تو قهرم... با تو قهرم...نیای سر قبرم...! واست ارزش نداشتم... باز قلبمو شکستی... میدونم حالا پیش... غریبه ها نشستی... دیگه نمیاد اون بی وفا آه ای خدا ، آه ای خدا زجر و زجه دیگه بسه روحم ز جسمم کن جدا ( شعر از صدای سوزناک ایران...سهراب اسدی )
لحظه های پایانی بلعیدن اکسیژن چقدر
خوب خاطره میشود...! بروید کنار... بگذارید نفس نکشم...! * * * * * * * * * * * * * حالا که آخرای عمر منه... وصیت من به زیر سرمه... بخونین و بدونین حرفای من... همه دردای من از عشقمه... وقتی اومد کسی دورم نباشه... تا که بدونه عشقش از بی کسی مرد... توی چشمام نم اشک و ببینه... تا که بدونه دردم دلواپسی بود... * * * * * * * * * * * * نفسها به شماره افتاده... با خودم زمزمه میکنم... کاش اینجا بود... کاش میدید من را بدون خودش که چگونه شده ام... * * * * * * * * * * * * دیر اومدی باید بری... حق نداری بمونی... حتی یه فاتحه سر... مزار من بخونی... برو دیگه نمیخوامت ای گل دیوونه.... اونقدر نیومدی که هیچی از من
نمونده... * * * * * * * * * * * * کنارم نشسته ای... باورم نمیشود... تو و کجا و کنار من بودن کجا...! حتما راه خانه ات را گم کرده ای... با وجود اینهمه نامهربانی چطور راضی
شدی بر بالینم حاضر شوی...؟ این تن خسته... این قلب شکسته... و این پاهای ناتوان من است که در جاده آرزوهایم میخکوب کرده مرا...! انگار قلم پای آرزوهایم را خرد کرده ای...! اینها یادگاری های تو برای من است...! * * * * * * * * * * * * یادته موقع رفتن گفتم... تو رو خدا نرو این دل و نشکن... حالا که میری بگو که کجایی... گفتی که جاییه مثل جهنم... حتی یه نشونه از خودت ندادی... فهمیدم که به من بی اعتمادی... رفتی و تا الانه که من یه مردم... یه خبری یه نامه ای هیچ ندادی... بسه دیگه ، چته ؟ کم بم زل بزن...! برو عقب،نه نه بم دست نزن...! چه جوری بود اون روزایی که رفتی... یه بوسه خواستم و گفتی نا
محرمی...؟! برو که روسیاهی به دلت موند... حالا پشیمونی از دل و از جون... هرچی که گریه کنی دیگه دیره... عشق تو فردا توی خاک اسیره... * * * * * * * * * * *
* * برای آمدنت نذر کردم... اما نیامدی... دیگر برای آمدن دیر شده بود که تو
رسیدی... اما اینبار آمدی به تماشای مردنم...! همیشه دیر میرسی... آنروز که مهربانی تقسیم میکردند هم
دیر رسیدی...! کجا بودی آن لحظه...؟!! (شعر با رنگ سبز ، از سهراب اسدی)
امروز دور و برت از روزای دیگه شلوغ تره... امروز یه روزیه مثل پارسال 7 مرداد....! امروز ولی مثل پارسال،همین موقع نیست..! امروز یه چیزی کم شده که البته مهم نیست که دیگه نیست... امروز دیگه من نیستم... امروز روز خیلی خوبیه...! (پارسال)دیروز... دیروز من همین موقع بودم... دیروز آرزوهامو واسه آینده گفتم... دیروز تو فقط گوش میکردی... دیروز وقتی حرفامو میشنیدی فکر نمیکردی... دیروز البته فکر میکردی...نه به حرفای من...به اینکه چقدر عروسکهایی که واست کادو آوردن زیباست...!!! دیروز بهش فکر نمیکردم...به اینکه چرا وسط اون همه مخلصانه از عشق گفتن می پریدی وسط حرفام و از قشنگی اون عروسکها و کادوها حرف میزدی...! دیروز کور بورم... دیروز کر بودم... دیروز.....بودم که نمیفهمیدم تو هیچی واست مهم نیست... معذرت میخوام...ببخشید... تو روز تولد که جای گلایه و شکایت نیست... مهم اینه که تو خوشحالی...همین بسه... آره فقط تو مهمی...فقط تو... و اما الان... امروز به دیروز فکر میکنم... دیروز به امروز فکر نمیکردم... تا آخر عمر یادم نمیره امروز چه روزیه...! دست خودم نیست... شک ندارم که الان حتی یه لحظه هم به گذشتت با من فکر نمیکنی... بیخیال...دوباره دارم شروع میکنم... من باید برم... بیشتر از این مزاحم نمیشم... میرم تا کادوهاتو باز کنی... امسال دیگه واست کادو نیاوردم... عادت کردم هر چی تو بگی بگم چشم...! خواستی نباشم... مثل همیشه جوابتو دادم....چشم...!!! فقط یه چیز... تولدت مبارک...از راه دور...!
اون هوایی شد... سبک بال تر از همیشه.... داره پرواز میکنه... بیخیال و رها... این شعر رو تقدیم میکنم به تموم اونایی که دارن به این فکر میکنن که چه کسی
معشوقشون رو هوایی کرده... و تقدیم به تموم عاشقایی که معشوق عشقشون رو جدی نگرفت... آه... یکی داره به من میخنده... آه ای رقیب بی رحم عشق منو ربودی آه ای یار بی وفا به یاد من نبودی حالا داری با عشقت زندگیتو میسازی غافل از اینکه اینجا قلبی شکستی... گرمی دستات رو گونم... داره هنوزم حس میشه... اما میدونم... خیاله... بازم میخوام ببینمت... بتونم ببوسم... چشاتو اما... محاله... مدیونی به این چشمای مظلوم به این دستای خالی به این قلب داغون... مدیونی به این پاهای خسته به این حال پریشون به این قلب شکسته حلالت که شکستی دلم رو پا گذاشتی رو حسم رو قلبم غم نشست... نترس نمیذارم بفهمه رقیبم هرچی که بین منو تو گذشت... واسه پاپتیا هیچکسی نمیاد پا به پا اینه رسم دنیا... یه روزی اونو میبینم که دستای یه نفر رو محکم گرفته... (سهراب اسدی)
داره بهت خوش میگذره...میدونم... این روزا جزو بهترین روزای زندگیته...! لازم نیست بهم بگی... خودم خوب دلیلشو میدونم... دیگه کسی نیست که با *دوستت دارم*گفتنهاش حالتو بهم بزنه...! اره...دیگه کسی نیست که همیشه و در هر فرصتی بهت یادآوری کنه که
بیادته...! حالا دیگه اون کسی که میگفت میخوادت پیداش نیست... چقدر این روزا آرومه...چقدر خیالت راحته...چقدر این روزا حالت
خوبه...بهتر از این نمیشه...!!! من که نیستم خوش میگذره...؟! اینقدری که به این موضوع مطمئنم به خودم مطمئن نیستم...! معلومه که خوش میگذره... هنوز هم خرید کردن رو دوست داری...؟! هنوز هم عاشق(!!!)عروسکاتی...؟! هنوز هم رژ صورتی و لاک بنفش رو بیشتر دوست داری...؟! میبینی چقدر خوب یادمه...؟! میدونم اگه بدونی که اینقدر خوب یادمه تعجب نمیکنی و نمیگی اخ...تو چقدر
منو دوست داری...! مثل همیشه میگی تو دیوونه ای...!!! 1 سال و 2 ماه پیش بود... واسه اولین بار دیدمت...هیچوقت اون روز رو فراموش نمیکنم... یادش بخیر...بهترین روز زندگیم بود... بستنی سفارش دادم...تو گفتی سنتی باشه...بستنی رو که اوردن و جلومون
گذاشتن تو کم کم شروع کردی به خوردن...من هم زل زده بودم به چشمات...اینقدر به نگاه کردن ادامه
دادم که بستنی آب شد...! میخوای بهت ثابت کنم هنوز همه چیز رو یادمه...؟! قشنگ یادمه که چی پوشیده بودی و چه شکلی بودی... یه مانتوی بادمجونی...شلوار و مقنعه مشکی...و یه کفش اسپرت مشکی... ابروهای پیوسته...مژه های بلند...چشمای مشکی...رژ صورتی که به لبات زده
بودی...و لاک بنفش... میبینی...؟! هنوز یادمه...ای خدا آخه چرا من باید اینا رو یادم باشه...؟!! امسال بعد عید اتفاقی دیدمت...تو اولین نگاه شناختمت...! با اینکه ابروهات رو برداشته بودی و یه کم لاغر شده بودی... 3 بار خودمو تو مسیرت قرار دادم...ولی منو نشناختی...! چطوری همچین چیزی ممکنه...؟! یعنی به همین راحتی و زودی منو فراموش کردی...؟! عجیبه...باورش واسم سخته... سوار آژانس شدی و داشتی میرفتی... منو دیدی و ایندفعه انگار کم کم شناختی...! نگات که کردم یه سری تکون دادم و تازه شناختیم...! انگار انتظار نداشتی منو بشناسی...! نگاهم که به نگاهت گره خورده بود من سرمو برگردوندم یه طرف دیگه...! باور کن خیلی دوست داشتم بازم بهت نگاه کنم...اما میخواستم بهت بفهمونم
که چقدر از دستت ناراحتم... خدا کنه فهمیده باشی...!!! وقتی که ماشین راه افتاد برگشتم که با چشمام بدرقه کنم تو رو... همونطور که تو
ماشین
نشسته بودی 360 درجه برگشتی و به من که به طرف پشت ماشین حرکت میکردم نگاه میکردی...! چرا نگام کردی رو نمیدونم...مسخره بود...باید پنجره رو میدادی پایین و
میذاشتی نسیم خنک صورتت رو نوازش بده...!!! بی خیال این یارو...! واقعا چرا منو نشناختی...؟! یعنی اینقدر واست غریبه شدم...؟! وقتی نشناختیم دلم به درد اومد...اخه من اینهمه درد و غم رو کجای دلم
بذارم...؟! فهمیده بودم این اواخر مثل یه غریبه باهام رفتار میکنی... ولی فکر نمیکردم اینقدر زود فراموشم کنی... آخه بی انصاف تازه 3 ماهه که رفتی از پیشم...! چطور منو از حافظت پاک کردی...؟! پس چرا من نمیتونم...؟! میشه به من هم بگی چکار کردی که راحت فراموش کردی منو...؟! بهم بگو...خواهش میکنم...!!! چقدر زود به آرزوت رسیدی...! اما من چقدر زود شکستم...! انگار نه انگار که عشقی وجود داشت... من اینجا و تو هم اینجا...! تو قلب من...تو فکر من...! هنوز دوستت دارم...ولی ازت بدجوری دلخورم... اگه برگردی دروغها و دو رنگی هات یادم میاد...اینجوری فقط عذابم بیشتر
میشه... نه...همونجا بمون...با عروسکات خوش باش...! بهم گفته بودی اگه یه روزی از هم جدا بشیم دلم واست تنگ میشه...یعنی
باور کنم...؟! حالا این دلتنگ شدنت به چه دردی میخوره...؟! اصلا من چطوری باور کنم...؟! میون این همه دروغ من چطوری تشخیص بدم کدوم حرفت راست بوده...؟! آه...میبینی باهام چکار کردی...؟! میبینی چقدر سوال بی جواب تو ذهنم
گذاشتی...؟! یادته اولین بار که دیدمت یه سرویس جواهر جمع و جور واست کادو اورده
بودم...؟! وقتی رفتی خونه و بازش کردی کلی خوشت اومده بود... تا همین اواخر هم میگفتی هنوز داریش...میگفتی واسه همیشه نگهش میداری... خدا کنه راست گفته باشی...! بعضی وقتا به یادگاریم نگاه کن...! هر چند دیگه فایده نداره... اما شاید اثر کرد... شاید شناختیم... شاید فهمیدی چه اشتباهی کردی... آره...داره خوش میگذره...!!!
(سهراب اسدی)
دل بی طاقت گریه نکن... میدونی نمیاد... تو دیگه رفتی از یاد... حالا اون یار دیگه داره... اشکات فایده نداره... با تو کاری نداره... هر چی که بین من و اون بود از جنس گناه شد اون دنیا هم تباه شد... خونه ای که با خون دل و دیده بنا کردم رو سرم یک شب خراب شد... همه کس آی عشقم کجایی... مثل ابر بهارون... اشکام داره میریزه... بیا با اون صدای نازت... بازم اسمم صدا کن... اغوشتو رها کن... اگه بعد از بی وفاییت هنوزم عاشق نبودم اره نفرینت میکردم... چه کنم آتیش عشقت تنمو خاکستر کرد عزیزم دورت بگردم... اگه با چشای پره اشکم روبرو بشی زودی میفهمی که چقد عاشق بودم و واسه نگاهه تو مردم خیلی بی رحمی... باید از اول میدونستم دلت واسه من جایی نداره باشم و نباشم پیش تو واسه تو عزیزم دیگه فرقی نداره... رفتی و تو گذاشتی تنهام خنده خشکید رو لبهام گریه یار آشنا شد با چشمام هم صدا شد زخمهای قلبم بدجوری بد عادت شدن... نمک بپاش عزیزم...!
تو هنوز هستی... خودت خواستی که بری...ولی هنوز هستی...! داری چیکار میکنی...؟! منظورت چیه از این نرفتن...؟! چرا نمیری از خاطرم...مگه نگفتی میخوای واسه همیشه بری...؟ من منتظرم...خودمو اماده کردم...خیلی وقته امادم... پس چرا تو زدی زیر قولت...؟!
تا کی باید تو خوابم تو رو ببینم...؟! تا کی باید با فکر و خیالت مثل دیوونه ها به یه گوشه خیره بشم...؟! تا کی باید با استشمام یه عطر , تو بیای تو فکرم...؟!
تا کی باید با گوش دادن یه اهنگ بدون اینکه قبلش تو توی خیالم باشی ,
یاد تو بیفتم...؟! تا کی......؟؟؟؟؟؟؟؟!!!! تو رو خدا تصمیم خودتو بگیر... با بی وفایی و غمت میسازم... با از دست دادنت میسازم... با نبودنت میسازم... با تنهایی هم میسازم... باکی نیست... اما با خیالت چیکار کنم...؟! بیا و اینقدر عذابم نده... حضورت توی شبهام نمیذاره بخوابم... میترسم بخوابم و بازم کابوس شروع بشه... صبح که بیدار میشم یه طرف صورتم خیسه...! عجیبه...!!!
یکم چشمامو می مالم... اره...مثل همیشه... بالشم خیسه خیسه...!
.
.
.
.
گل بهش گفته بود…: اگه یه روز دیرتر میرسیدی میمردم…
| طراح : صـ♥ـدفــ |