به یاد روزهای اول جدایی...
دلم رفت به گذشته...
اینو نوشتم...
آهنگی که بارها باهاش اشک ریختم...
رو به قبلم نکنید
من هنوز منتظرم
که بیاد از در ببینم
روی ماه اون گلم
دو تا یادگاریاشو
آره واسم بیارین
یکیشو رو سینم
اون یکیش رو لبهام بذارین
ای خدا امون بده
نذار بی کس بمیرم
ای خدا صبری بکن
عشقمو بازم ببینم...
مگه تو نگفتی
عاشقا برات عزیزترن
پس بگو فرشته
مرگم نیاد دور و برم...
دردت به جونم کجایی...؟!
نامهربونم کجایی...؟!
شاید که منتظر نشستی...
روزی سر مزار بیایی...!!
حالا که من نیمه جونم...
محتاجم به تو همزبونم...
فردا سر قبرم بیایی...
نمونده جز استخونم...!
واسه اولین بار با تو قهرم...
با تو قهرم...نیای سر قبرم...!
واست ارزش نداشتم...
باز قلبمو شکستی...
میدونم حالا پیش...
غریبه ها نشستی...
دیگه نمیاد اون بی وفا
آه ای خدا ، آه ای خدا
زجر و زجه دیگه بسه
روحم ز جسمم کن جدا
( شعر از صدای سوزناک ایران...سهراب اسدی )
لحظه های پایانی بلعیدن اکسیژن چقدر
خوب خاطره میشود...! بروید کنار... بگذارید نفس نکشم...! * * * * * * * * * * * * * حالا که آخرای عمر منه... وصیت من به زیر سرمه... بخونین و بدونین حرفای من... همه دردای من از عشقمه... وقتی اومد کسی دورم نباشه... تا که بدونه عشقش از بی کسی مرد... توی چشمام نم اشک و ببینه... تا که بدونه دردم دلواپسی بود... * * * * * * * * * * * * نفسها به شماره افتاده... با خودم زمزمه میکنم... کاش اینجا بود... کاش میدید من را بدون خودش که چگونه شده ام... * * * * * * * * * * * * دیر اومدی باید بری... حق نداری بمونی... حتی یه فاتحه سر... مزار من بخونی... برو دیگه نمیخوامت ای گل دیوونه.... اونقدر نیومدی که هیچی از من
نمونده... * * * * * * * * * * * * کنارم نشسته ای... باورم نمیشود... تو و کجا و کنار من بودن کجا...! حتما راه خانه ات را گم کرده ای... با وجود اینهمه نامهربانی چطور راضی
شدی بر بالینم حاضر شوی...؟ این تن خسته... این قلب شکسته... و این پاهای ناتوان من است که در جاده آرزوهایم میخکوب کرده مرا...! انگار قلم پای آرزوهایم را خرد کرده ای...! اینها یادگاری های تو برای من است...! * * * * * * * * * * * * یادته موقع رفتن گفتم... تو رو خدا نرو این دل و نشکن... حالا که میری بگو که کجایی... گفتی که جاییه مثل جهنم... حتی یه نشونه از خودت ندادی... فهمیدم که به من بی اعتمادی... رفتی و تا الانه که من یه مردم... یه خبری یه نامه ای هیچ ندادی... بسه دیگه ، چته ؟ کم بم زل بزن...! برو عقب،نه نه بم دست نزن...! چه جوری بود اون روزایی که رفتی... یه بوسه خواستم و گفتی نا
محرمی...؟! برو که روسیاهی به دلت موند... حالا پشیمونی از دل و از جون... هرچی که گریه کنی دیگه دیره... عشق تو فردا توی خاک اسیره... * * * * * * * * * * *
* * برای آمدنت نذر کردم... اما نیامدی... دیگر برای آمدن دیر شده بود که تو
رسیدی... اما اینبار آمدی به تماشای مردنم...! همیشه دیر میرسی... آنروز که مهربانی تقسیم میکردند هم
دیر رسیدی...! کجا بودی آن لحظه...؟!! (شعر با رنگ سبز ، از سهراب اسدی)
امروز دور و برت از روزای دیگه شلوغ تره... امروز یه روزیه مثل پارسال 7 مرداد....! امروز ولی مثل پارسال،همین موقع نیست..! امروز یه چیزی کم شده که البته مهم نیست که دیگه نیست... امروز دیگه من نیستم... امروز روز خیلی خوبیه...! (پارسال)دیروز... دیروز من همین موقع بودم... دیروز آرزوهامو واسه آینده گفتم... دیروز تو فقط گوش میکردی... دیروز وقتی حرفامو میشنیدی فکر نمیکردی... دیروز البته فکر میکردی...نه به حرفای من...به اینکه چقدر عروسکهایی که واست کادو آوردن زیباست...!!! دیروز بهش فکر نمیکردم...به اینکه چرا وسط اون همه مخلصانه از عشق گفتن می پریدی وسط حرفام و از قشنگی اون عروسکها و کادوها حرف میزدی...! دیروز کور بورم... دیروز کر بودم... دیروز.....بودم که نمیفهمیدم تو هیچی واست مهم نیست... معذرت میخوام...ببخشید... تو روز تولد که جای گلایه و شکایت نیست... مهم اینه که تو خوشحالی...همین بسه... آره فقط تو مهمی...فقط تو... و اما الان... امروز به دیروز فکر میکنم... دیروز به امروز فکر نمیکردم... تا آخر عمر یادم نمیره امروز چه روزیه...! دست خودم نیست... شک ندارم که الان حتی یه لحظه هم به گذشتت با من فکر نمیکنی... بیخیال...دوباره دارم شروع میکنم... من باید برم... بیشتر از این مزاحم نمیشم... میرم تا کادوهاتو باز کنی... امسال دیگه واست کادو نیاوردم... عادت کردم هر چی تو بگی بگم چشم...! خواستی نباشم... مثل همیشه جوابتو دادم....چشم...!!! فقط یه چیز... تولدت مبارک...از راه دور...!
اون هوایی شد... سبک بال تر از همیشه.... داره پرواز میکنه... بیخیال و رها... این شعر رو تقدیم میکنم به تموم اونایی که دارن به این فکر میکنن که چه کسی
معشوقشون رو هوایی کرده... و تقدیم به تموم عاشقایی که معشوق عشقشون رو جدی نگرفت... آه... یکی داره به من میخنده... آه ای رقیب بی رحم عشق منو ربودی آه ای یار بی وفا به یاد من نبودی حالا داری با عشقت زندگیتو میسازی غافل از اینکه اینجا قلبی شکستی... گرمی دستات رو گونم... داره هنوزم حس میشه... اما میدونم... خیاله... بازم میخوام ببینمت... بتونم ببوسم... چشاتو اما... محاله... مدیونی به این چشمای مظلوم به این دستای خالی به این قلب داغون... مدیونی به این پاهای خسته به این حال پریشون به این قلب شکسته حلالت که شکستی دلم رو پا گذاشتی رو حسم رو قلبم غم نشست... نترس نمیذارم بفهمه رقیبم هرچی که بین منو تو گذشت... واسه پاپتیا هیچکسی نمیاد پا به پا اینه رسم دنیا... یه روزی اونو میبینم که دستای یه نفر رو محکم گرفته... (سهراب اسدی)
| طراح : صـ♥ـدفــ |